სპილენძის შემცველი ფუნგიციდები განსაკუთრებით ეფექტურად გამოიყენება სხვადასხვა ბაქტერიული და ისეთი სოკოვანი დაავადებების წინააღმდეგ, როგორებიცაა: ჭრაქი, ნაცარი, ანთრაქნოზი, ბაქტერიული ლაქიანობა, შავი ლაქიანობა და სხვ.
სპილენძის ფუნგიციდების კლასიფიცირების ერთ-ერთი მეთოდი მათი კატეგორიზაციაა შემადგენლობისა და მოლეკულების წარმოშობის მიხედვით, ამიტომაც დღეისათვის იწარმოება როგორც არაორგანული, ისე ორგანული სპილენძის ბიოპრეპარატები. არაორგანული სპილენძის ფუნგიციდები უმეტესად დაფუძნებულია: სპილენძის ჰიდროქსიდის, სპილენძის დიჰიდროქსისულფატის, სპილენძ 2+ ქლორიდის, სპილენძის 1+ ოქსიდის, სპილენძ-ამონიუმის კომპლექსის და სხვა მოლეკულების ბაზაზე.
ორგანულ ფუნგიციდებში კი, მაგალითად, როგორიცაა იდაი კობრე, სპილენძი წარმოდგენილია სპილენძის დიგლუკონატის სახით, რაც გულისხმობს სპილენძის იონების ნახშირწყლებთან კომბინაციას მცენარისათვის ადვილად ასათვისებელი კომპლექტის სახით.
მაღალი ფიტოტოქსიკურობიდან გამომდინარე სპილენძის არაორგანული ფუნგიციდების არასწორი გამოყენებით მარტივია მცენარის დაზიანება, რისი მაგალითებიც საკმაოდ ხშირად გვაქვს პრაქტიკაში.
მაშინ როგორ გამოვიყენოთ სწორად სპილენძის შემცველი პრეპარატები?
პირველ რიგში, უნდა გავითვალისწინოთ სპილენძის შემცველი პრეპარატების მოქმედების სპეციფიკა, რაც გამოიხატება:
რაც შეეხება მოხმარების ინსტუქციებს, შემდეგნაირად შეგვიძლია ჩამოვაყალობოთ:
გამოყენებული მასალა: